Behçet Necatigil, şiirlerinin içinden kendi seç¬tiklerini Sevgilerde adıyla bu kitabında top¬la¬mıştı. Dolayısıyla elinizdeki kitap, büyük şai¬ri¬mi¬zin şiir serüveninin bir aynasıdır. Şairin içinde bir gurbet vardı, sürekli. Şiir gözetiminde biz hep o gurbete geliriz. Şiir bir tür ağarmadır, bir tür beyazlaşma... (...) Şiir, bir sözcük yaratımıdır, bir anılar toplamıdır. Bir dili ola-bildiğince enine boyuna değerlendirme çabasıdır. Şiir sürekli ve-rimlilik istediği için biz şiirin ve bütün boyutlarının sınırlarını denemek zorundayızdır. Ben şiirde en uç noktalara kadar gidip geldim. Yani Türk şiirinin zengin serüveninden yararlanarak, söz¬cükler üzerinde hattâ sentetik diyebileceğimiz analizlere kalka¬rak, sözcüklerin birçok anlamlarından yararlanarak böyle çok¬gen bir şiir sağlamayı bile denedim. Yalnız bu biçim araştırma¬larının yanısıra öz hiç değişmedi diyebiliriz. İlk şiirlerimdeki, ta çocukluktan gelme sevinçler, hüzünler ya da hasretler bugün hâlâ sürüp gidiyor şiirlerimde. (...) İnsanda bir öz vardır, o öze yeni kı¬lıklar katabiliriz zaman zaman, ama gövde, beden değişmez ki. Bütünlük varsa, doğa yasasının sonucu bir bütünlüktür bu.